Tops & Flops

Elke dag bespreken we een deelnemer van het Eurovisie Songfestival, editie 2021. Vandaag gaan we ‘Down Under’. Tijd dus voor Australië die besloot om de winnaar van hun nationale finale van 2020 opnieuw een kans te geven. Het is dus Montaigne die in Rotterdam “Technicolor” zal brengen tijdens de eerste halve finale. Ontdek hieronder wat wij ervan vinden! Graag wijzen we jullie erop dat onze meningen niets te maken hebben met de OGAE ESC Poll.

Vorig jaar stond Montaigne bij mij al redelijk hoog genoteerd. Dit jaar weet ze me volledig te bekoren. Bovendien is dit qua présence niet de zoveelste halfnaakte vrouw met lange haren, valse borsten en opgespoten lippen. Dit is een vrouw met power die haar mannetje staat! Daarenboven is het een eigentijds nummer dat naar een climax toewerkt. Daar hou ik echt van. Haar outfit tijdens haar live performance op de Sydney Cricket Ground vond ik ook meteen de max, die mag ze zo houden in mei. Dat gecombineerd met een erg actuele onderliggende LGBTQ-boodschap, maakt dat dit in mijn ogen een grote kanshebber is. Finale? Geen twijfel mogelijk!

Mijn oordeel: TOP – 19/20

Toen ik Montaigne in 2020 “Australia decides” zag winnen (online), was het me direct duidelijk dat zij niet één van de sterkste zangeressen was van die avond. Met haar nummer van dit jaar “Technicolor” is dit nog duidelijker geworden. Montaigne heeft volgens mij een schrille en scherpe zangtimbre waardoor dit nummer volledig vervalt en moeilijk aanhoorbaar wordt. Dit werd me direct duidelijk in de studioversie, maar toen ze haar nummer bracht tijdens de Sydney Cricket Ground was dit nog erger dan gedacht. Gewoonweg kattevals! Mocht “Technicolor” door een andere zangeres gebracht worden van een hoger niveau, zou dit nummer veel hoger in mijn persoonlijke ranking staan. Ik hoop ook dat ze in mei een professionelere act zal neerzetten, want ik ben nog steeds die clownsact van vorig jaar niet vergeten.

Momenteel heb ik het gevoel dat we de eerste uitschakeling van Australië in de finale gaan meemaken in mei. Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit!

Mijn oordeel: FLOP – 7/20

Ik herken in de Australische bijdrage “Technicolor” iets van de stijl van Marina & the Diamonds, een uitstekende Britse artieste. Het nummer bevat veel variaties, het is origineel en modern met een zweem van de jaren ’80. Anderzijds vind ik de stem van de sprankelende Montaigne iets minder mooi. Haar muzikale universum is interessant, maar het geheel wordt naar mijn mening op een te abrupte manier voorgesteld. “Don’t break me” kon me in 2020 niet overtuigen en “Technicolor” maakt al evenmin indruk op me. Ik betwijfel of Australië zich opnieuw voor de finale weet te kwalificeren.

Mijn oordeel: FLOP – 11/20

De Australiërs brengen dit jaar één van de modernste nummers op het Songfestival en ik weet het wel te smaken. Bij elke luisterbeurt blijft het nummer verrassen. Het gaat nooit vervelen. Ik word er zowaar blij van.

Waar ik minder fan van ben is de stemkleur van Montaigne die ik bij wijlen wat ijl vind klinken. Afwachten nog wat het live wordt.

Ook ik vond haar look tijdens het optreden in Sydney volledig bij het lied passen. Dit in tegenstelling tot vorig jaar, waar ik niks van haar uiterlijk en act snapte. Even wel nog die oksel deftig scheren Montaigne!

Mijn oordeel: TOP – 16/20

Mijn verwachtingen voor de Australische inzending lagen behoorlijk hoog en Montaigne heeft die weten in te lossen. Hyperpop op het Songfestival, Ik had het niet verwacht. Technicolor is meeslepend en een van de modernste nummers die in Rotterdam te horen zal zijn. Het is goed opgebouwd. Haar live versie tijdens de Sydney Cricket Ground was niet top maar daar kan aan gewerkt worden. Ik ben fan!

Mijn oordeel: TOP – 18/20

Resultaat: Een totale score van 71/100 voor Australië.

Wat denken jullie van dit nummer? We zijn benieuwd naar jullie mening!

Comments are closed.